ทริปเชียงใหม่ (8) ตั้งใจตั้งแต่ก่อนมาเชียงใหม่ทำการบ้านว่านอกจาก ..นอน..วาดภาพ..แล้ว การกิน ก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่จะไม่ขี้เหนียว..และปล่อยให้ร้านดีดี..ลอยนวล…วันนึงเลยตระเวณชิมประมาณ 5 มื้อเป็นอย่างน้อย..หลังจากอาหารเช้าไม่นาน..ก็เริ่มมองหาของว่างรองท้องก่อนเที่ยง..จากโรงแรมเดินไปทางซ้ายไม่ถึงสิบก้าว..มีร้านชาสีชมพูที่โด่งดังตามในพันทิป รีวิวมากมาย..เลยขอเกาะกระแสไปลองกับเค้ามั่ง…ปรกติไม่ถนัดดื่มชาเท่าไหร่..รู้จักแค่ ชาระมิงค์ กับ ลิปตัน ..ก็ไฮโซสุดแว้ว…มาร้านนี้ถึงกับอึ้งต้องกลับมาเปิด google ศึกษาวิชา ชา อีกพักใหญ่…ไม่น่าเชื่อว่าแค่คำว่าชา..สามารถเอารายละเอียดมาขยาย จนเป็นเรื่องเป็นราว..สร้างมูลค่าเพิ่มให้กับธุรกิจ..ต่อยอดรายได้..ที่นี่..เวียงจุมออน..ทำได้ดีจนเกินกว่าที่จะให้โอทอปห้าดาว…ถ้าในเรื่องชาผมคงให้ร้านนี้ 5ดาว มิเชลินสตาร์แทน…มาครบทั้งเรื่องราวการดื่ม .. หน้าตาแพกเกจ และ รสชาด…ทำให้การนั่งชิลชิล แค่แวะดื่มน้ำชาซักแก้ว..ก็รีดเงินไม่แพ้ไปทำสปาหรูหรู 5 ดาว..เมื่อรวม ค่าเสียหาย ของที่ ซื้อกลับและนับ อุปกรณ์ชงชารวมด้วย…แนะนำว่าใจไม่แข็งอย่าแวะไป..แค่ดื่มชา
ทริปเชียงใหม่. (9) .. ABF …ศัพท์ที่ค้นหูของนักท่องเที่ยวและชาวโรงแรม…ย่อมาจาก american breakfast ..เมื่อย้อนกลับไปตอนสมัย..ปีกเริ่มกล้า ขาเริ่มแข็งการออกไปท่องเที่ยวเป็นหนึ่งในกิจกรรมสุดโปรด..และอาหารเช้าตามโรงแรมนั้นเป็นอะไรที่ตื่นตาตื่นใจมาก..เนื่องจากว่ากินได้ไม่อั้นเต็มบุฟเฟ่ลายน์..ผ่านมาซักพักหลังจากเที่ยวมากขึ้นก็ค้นพบว่า..โรงแรมทุกที่ในโลก..ช่างน่าเบื่อเหลือเกินเพราะอาหารเช้าตามมาตรฐานคือ ABF (ไม่แน่ใจว่าเกี่ยวกับ American standard หรือไม่555 )โดยเฉพาะโรงแรมในเมืองไทยสามารถสร้าง อเมริกัน เบรคฟัสท์ ของเราน่าให้มีมาตรฐานสูงกว่าที่อเมริกาเพราะระยะหลังเริ่มรู้สึกได้ว่า ทุกโรงแรมมีอาหารเช้ารสชาดเหมือนกันหมด..คือ เยอะและเลี่ยน..ไม่ว่าจะเป็นโรงแรมกี่ดาว..เรียกได้ว่าตื่นมาเดินเข้าไปห้องอาหารสูดกลิ่นก็อิ่มเลย..ไม่รู้คนอื่นเป็นมั้ย..หลังหลังเป็นหนักขนาดทิ้งคูปองอาหารเช้าบ่อยมาก……มาเชียงใหม่คราวนี้..โรคเดิมเริ่มกำเริบตั้งแต่ตื่นเช้าหลังอาบน้ำเสร็จกะว่าถ้าเจอ American Standard Breakfast จะออกไปกินโจ๊กสมเพชร 24 ชั่วโมงของดีเมืองเชียงใหม่..แทน..
..พอลงมาที่ร้านอาหารเริ่มรู้สึกดีที่พนักงานของโรงแรม Sala Lanna บอกว่าที่นี่ไม่มีบุฟเฟ่ต์ลายน์..อาหารเช้าที่นี่จะเป็นตามสั่ง..แอบเหลือบมองโต๊ะอื่นดูหน้าตาอาหารผ่านการ stylish มาเหมือนกับในหนังสืออาหารเมืองนอก….พวกMarthe Stuart .. Jammy Oliver น้ำย่อยในกระเพาะเลยทำงาน..เปลี่ยนใจมาลอง…หลังจากหยิบเมนูมีหลายตัวเลือกแต่แอบเห็น ABF ของโต๊ะข้างข้างหน้าตาดีทีเดียว ตัดสินใจสั่ง ABF …
ไม่ช้าไม่เร็วบรรดาเครื่องดื่มขนมปังทยอยเสริฟ..กำลังดีกับการทิ้งช่วงเวลาให้สเก๊ตลงทีละอย่าง..พอดิบพอดี..จนมาถึงจานเมนหลักของ ABF… หน้าตาดูดีแถม..รสชาด .อร่อยแตกต่างกันมากกับ ABF Standard ทั่วไปรวมรวมน่าจะมาจาก…คุณภาพของวัตถุดิบและคัดสรรส่วนผสมในจาน..การปรุงสุกใหม่จานต่อจาน..ไม่ได้ทำเป็นโรงงานอุตสาหกรรม..และ ฝีมือการปรุง+ตกแต่งของเชฟ..ที่นี่ ABFเค้า ประทับใจใน รสชาด หลังทายไม่เกิดอาการอิ่มแบบพะอืดพะอม..ช่างเป็นABF ที่ไม่เหมือน ABF จริงจริงเลย..
อุปกรณ์ : ลามี่ safari, noodlers ink, watercolor บนสมุด Sketch Zequenz
ดูเพลินตา น่ากินมากครับ
ลายเส้นเป็นเอกลักษณ์ เห็นไข่ดาวกับเบคอนในจานแล้วหิวเลยครับ…
พี่ตี่เล่าได้มันส์มากครับ แพงจริงร้านชาร้านนั้น